Ambicja

Hej :D!

Jeżeli ktoś mówi o sobie, że jest ambitny, ludzie traktują to jako zaletę. Nie zastanawiają się nad tym. Z góry uważają, że taka osoba stawia przed sobą trudne cele, dąży do nich i wreszcie je zdobywa. Ale jak nieustanna chęć zdobywania celów ma się w rzeczywistości?

Dla mnie ambicja jest to mały głosik, który powtarza mi, że zawsze i wszędzie to ja mam być najlepsza. "Jesteś pierwszy albo ostatni". Nieważne czy chodzi o naprawdę ważny konkurs czy może zwykły bieg na wf'ie. Oczywiście, taka żądza sukcesu, pozwala cokolwiek osiągnąć, ale nie zawsze jest tak fajnie i kolorowo. Ciągle chcę stawiać sobie poprzeczki i je zdobywać. Ale z czasem poprzeczek pojawia się zbyt dużo.

 Nie zawsze ma się talent, nie zawsze ma się siłę. Nie można, wszystkiego tak po prostu osiągnąć. Jesteśmy ludźmi, a nie superbohaterami z kreskówek... Nie można wszystkiego osiągnąć. Musimy sobie ustalić priorytety. W jakich kategoriach mam być najlepszy, a w jakich mogę sobie od czasu, do czasu odpuścić. Kiedyś nie potrafiłam ( a może nie chciałam? ) tego zrobić. Zakładałam, że wszystko się da, trzeba tylko chcieć.

Im więcej sobie stawiamy przed sobą przeszkód, tym więcej pojawia się potknięć. Moje pierwsze, które zapamiętam na długo, to ocena dobra ze sprawdzianu z języka polskiego w czwartej  klasie haha. Co z tego, że umiałam wszystko na historię, na matematykę czy na przyrodę (których nauczycielki w ten dzień nie pytały) skoro nie zdążyłam przygotować się do ważnego sprawdzianu. I wtedy coś zrozumiałam.

Trzeba wyznaczyć sobie priorytety. Założyć sobie, do czego muszę się przyłożyć, i co mogę sobie odpuścić. Oczywiście nadal zdarzają mi się momenty, w których biorę na siebie za dużo spraw i chcę być najlepsza.Wtedy staram powiedzieć sobie "stop" i wybrać na czym zależy mi najbardziej.

A jak jest z Wami? Czy też jesteście osobami bardzo ambitnymi? Jak sobie radzicie z taką niezdrową ambicją?