Być sobą...

Hej :D !
To już mój dziesiąty post na blogu i nie ukrywam jestem z siebie dumna haha! Co prawda dopiero zaczynam przygodę z blogowaniem, ale mam nadzieję, że będzie ona trwała jak najdłużej. A teraz wracam do głównego tematu wpisu.

Czasem warto zadać sobie kilka pytań: Czy w każdej sytuacji jestem sobą? Jeśli moi wszyscy znajomi mają inne zdanie na dany temat niż ja, to czy wyrażam swoją opinię? A może zgadzam się z nimi lub po prostu się nie odzywam? Czy zawsze robię to co uznaję za słuszne?
Od dawna wydawało mi się, że jestem w 100 % sobą... Ale kiedy dłużej się nad tym zastanowię to nieprawda. Zdarza się, że ulegam presji otoczenia. A jak jest z Wami? Każdy człowiek potrzebuje akceptacji, zrozumienia... Obawiamy się odrzucenia czy wyśmiewania. Jednak czasem warto być sobą, mówić głośno co sądzimy na dany temat. Ok, możemy zostać odsunięci od grupy znajomych, ale jest to równocześnie szansa na zyskanie nowych. Tych prawdziwych. Z drugiej zaś strony łatwo się pisze lub czyta, ale co z realizacją?
Zdarzają się też sytuacje, kiedy jakaś dziewczyna podziwia koleżankę z klasy. Zawsze otoczona jest wianuszkiem znajomych, ma fajne ciuchy. Co tu dużo gadać zazdrości jej, chce być taka jak ona. Po pewnym czasie nawet to się udaje, ale odwracają się prawdziwi przyjaciele. Dziewczyna zapatrzona w koleżankę, nie jest sobą, nie podoba jej się nowa bluzka, ale nowym "przyjaciołom" tak. Tylko to się liczy.
Ja też nie zawsze jestem sobą, nie dość, że panicznie boję się odrzucenia to jeszcze jestem potwornie nieśmiała. Do tego kiedyś kompletnie nie akceptowałam tego jaka jestem. Myślę, że teraz jest lepiej. Mimo to chcę nad tym pracować, mówić głośno to co tak naprawdę myślę. To będzie moje kolejne postanowienie noworoczne. A jak jest z Wami? Możecie z czystym sumieniem powiedzieć: zawsze jestem sobą?